Alfa Romeo 1.6 T.Spark- Lancia Delta 1.6 HPE
ΙΤΑΛΙΚΟ ΛΟΜΠΙH Λάντσια Δέλτα των 1.600 κ.εκ. ήταν η επιλογή μας στην κατηγορία των
μικρο-μεσαίων χάτσμπακ. Το λογικό ερώτημα που προκύπτει πλέον είναι αν η
Αλφα 145 με το νέο Τουίν Σπαρκ των 120 ίππων μπορεί να σφετεριστεί τη θέση
της.
H ΙΤΑΛΙΚΗ αντεπίθεση στην κατηγορία των 1.600 κ.εκ. απ? ό,τι φαίνεται
συνεχίζεται, καθώς οι Ιταλοί ?δηλαδή το Γκρούπο? εμφανίζουν το ένα μετά το
άλλο είτε νέα μοντέλα είτε επιμέρους λύσεις που βελτιώνουν τα ήδη
υπάρχοντα.
Μετά τα Μπράβο/Μπράβα που αρχικά έσωζαν τα προσχήματα και την πολύ καλή
Λάντσια Δέλτα που ακολούθησε, ήρθε η σειρά της Αλφα Ρομέο να παρουσιάσει
ένα κινητήριο σύνολο αξιώσεων στο συγκεκριμένο κυβισμό.
Και ενώ η Λάντσια Δέλτα μοιράζεται τον ίδιο σύγχρονο και ιδιαίτερα καλό
κινητήρα με τα Φίατ, η Αλφα Ρομέο διαφοροποιείται και πάλι, καθώς μετά τον
παραδοσιακό μπόξερ, την κίνησή της 145 έχει αναλάβει ο αντίστοιχου κυβισμού
τετρακύλινδρος εν σειρά Τουίν Σπαρκ.
H οικογένεια αυτή εξακολουθεί να αποτελεί προνόμιο της εταιρίας με την πιο
σπορτίφ εικόνα στα πλαίσια του γκρούπο.
Εδώ, εκτός από τις 16 βαλβίδες και τους δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους,
(χαρακτηριστικά που διαθέτει και ο τετρακύλινδρος της Λάντσια), υπάρχουν
ένα επιπλέον μπουζί ανά κύλινδρο (δηλαδή συνολικά 8) καθώς και σύστημα
μεταβλητού χρονισμού για τον εκκεντροφόρο που ελέγχει τις βαλβίδες
εισαγωγής.
Με τη βοήθεια όλων αυτών ο Τουίν Σπαρκ των 1.600 κ.εκ. αποδίδει 120 ίππους
στις 6.300 σ.α.λ., τιμή από τις κορυφαίες της κατηγορίας, και 14,7 kg.m
ροπής στις 4.500 σ.α.λ.
Πολύ καλή απόδοση, αλλά σαφώς χαμηλότερη απ? αυτήν του τετρακύλινδρου της
Αλφα Ρομέο έχει και ο κινητήρας της Λάντσια, η ισχύς του οποίου φτάνει τους
103 ίππους στις 5.750 σ.α.λ. Και εδώ η ροπή είναι 14,7 kgm, αλλά
εμφανίζεται 700 σ.α.λ. χαμηλότερα σε σχέση με την Αλφα.
Επί της ουσίας
Στην πράξη ο Τουίν Σπαρκ έχει σαφώς υψηλότερα αποθέματα ισχύος ειδικά στις
υψηλές στροφές, αλλά ο οδηγός χρειάζεται να καταφεύγει συχνά-πυκνά στο
?επιτέλους? εύχρηστο και ακριβές κιβώτιο, προκειμένου να κρατά τον κινητήρα
στην περιοχή της μέγιστης απόδοσής του.
Αντίθετα ο 16βάλβιδος της Δέλτα δείχνει πιο ελαστικός χαμηλά, αν και αυτός
βρίσκεται στο στοιχείο του στις υψηλές στροφές, ενώ και εδώ το κιβώτιο
είναι εύχρηστο και ακριβές. Υπολείπεται πάντως ελαφρώς αυτού της 145.
Με τη γλώσσα των αριθμών η 145 1,6 Τουίν Σπαρκ είναι συνολικά ταχύτερη από
τη Δέλτα των 1.600 κ.εκ., η οποία σημειωτέον συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο
γρήγορων μοντέλων της κατηγορίας.
Από στάση έως τα 100 χλμ/ώρα η Αλφα επιταχύνει σε 10,6??, ενώ η Λάντσια
χρειάζεται 3 δέκατα επιπλέον, από τα 80 στα 110 χλμ/ώρα η 145 χρειάζεται
6,2?? με 3η, 8,6?? με 4η και 11,3?? με 5η και η Δέλτα 6,5??, 9,5?? και
12,6?? αντίστοιχα. Διαφορές υπάρχουν και στις τελικές ταχύτητες, καθώς η
Αλφα φτάνει τα 195 χλμ/ώρα, ενώ η Δέλτα τα 185.
H κατάσταση αντιστρέφεται σε ό,τι αφορά τη μέση κατανάλωση, αν και κανένα
από τα δύο αυτοκίνητα της συγκριτικής μας δοκιμής δεν μπορεί να
χαρακτηρισθεί οικονομικό.
Έτσι, η Λάντσια κατά μέσο όρο χρειάζεται 12,5 λίτρα για κάθε 100
χιλιόμετρα, τιμή ήδη υψηλή για τα δεδομένα της κατηγορίας, ενώ για την ίδια
απόσταση η 145 χρειάζεται περίπου 1 λίτρο αμόλυβδης επιπλέον.
H υπεροχή όμως της Αλφα στον τομέα των επιδόσεων αντισταθμίζεται από την
επικράτηση της Λάντσια στον τομέα της οδικής συμπεριφοράς.
H Δέλτα είναι καλύτερα ζυγισμένη και πιο ουδέτερη, ενώ η υποστροφή
εμφανίζεται σαφώς πιο αργά και λιγότερο έντονα σε σχέση με την 145.
Μη φανταστείτε ότι η τελευταία υποστρέφει απελπιστικά, ωστόσο υπάρχει
διαφορά στην απευθείας σύγκριση ανάμεσα στα δύο αυτοκίνητα.
H Λάντσια παράλληλα υπερέχει και στην αίσθηση του υποβοηθούμενου συστήματος
διεύθυνσής της, που είναι περισσότερο σαφές και ακριβές από το επίσης
υποβοηθούμενο της Αλφα.
H ίδια κατάταξη ισχύει και για τα φρένα, καθώς αυτά της Δέλτα υπερέχουν σε
αίσθηση, ενώ κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει με την ανθεκτικότητα στη σκληρή
χρήση τόσο των μεν όσο και των δε.
Από πλευράς προδιαγραφών και στα δύο μοντέλα υπάρχουν αεριζόμενοι δίσκοι
μπροστά και ταμπούρα πίσω, ενώ η Αλφα της δοκιμής μας διέθετε σύστημα ABS,
που συνδυάζεται με δίσκους στον πίσω άξονα και χρεώνεται επιπλέον, κάτι που
ισχύει και για τη Λάντσια.
Ιταλική αισθητική
Διαφορετικούς δρόμους ακολούθησαν οι δύο ιταλικές εταιρίες για την
αισθητική των δύο μικρότερων μοντέλων τους, αν και το αποτέλεσμα είναι
καλοδεχούμενο σε αμφότερα τα αυτοκίνητα.
Πιο πρωτότυπες γραμμές που παραπέμπουν και σε στέσιον για την 145,
περισσότερο κλασικές αλλά με εξίσου έντονη προσωπικότητα και μάλλον πιο
διαχρονικές για την τρίθυρη Δέλτα με τον κωδικό HPE.
Στο εσωτερικό η διαφοροποίηση έχει να κάνει και με τη θέση τής κάθε
εταιρίας στα πλαίσια του γκρούπο.
Σαφώς η Δέλτα δημιουργεί αίσθηση μεγαλύτερης πολυτέλειας, είτε διαθέτει τις
στάνταρ επενδύσεις από αλκαντάρα είτε είναι εξοπλισμένη με τα άριστα μπάκετ
της Ρεκάρο, που διαθέτουν δερμάτινη επένδυση και φυσικά χρεώνονται
επιπλέον.
H 145 ξεχωρίζει με την έξυπνη διαμόρφωση του ταμπλό της, ειδικά μπροστά από
τη θέση του συνοδηγού, με αποτέλεσμα το εσωτερικό της να δείχνει πιο
σύγχρονο από το αντίστοιχο της Λάντσια που, αν και καλαίσθητο, είναι πιο
συντηρητικό.
Βασικά προβλήματα εργονομίας δεν υπάρχουν σε κανένα από τα δύο αυτοκίνητα,
με εξαίρεση τους σύνθετους μοχλοδιακόπτες που είναι κοινοί και στα δύο, ενώ
η Αλφα υπερτερεί στην ορατότητα προς τα πίσω, που στη Δέλτα είναι
περιορισμένη.
Πάντως η Λάντσια έχει την υπεροχή στην ποιότητα κατασκευής, καθώς είναι
ακόμα καλύτερα φτιαγμένη από την Αλφα που βεβαίως ικανοποιεί επίσης στον
τομέα αυτόν.
H Αλφα υπερέχει με τη σειρά της σε ό,τι αφορά το χώρο που διαθέτει στο πίσω
κάθισμα, κυρίως λόγω του μεγαλύτερου εσωτερικού της ύψους εξαιτίας της
διαμόρφωσης της οροφής της, ενώ ελαφρώς μεγαλύτερος είναι και ο χώρος για
τα πόδια όσων κάθονται πίσω.
Ισοπαλία υπάρχει στο μέγεθος των χώρων αποσκευών, καθώς και στα δύο η
χωρητικότητα φτάνει τα 320 λίτρα, τιμή μέτρια για την κατηγορία, ενώ
αμφότερα τα πίσω καθίσματα διπλώνουν ασύμμετρα.
Από πλευράς εξοπλισμού το υποβοηθούμενο σύστημα διεύθυνσης, ο αερόσακος για
τον οδηγό, τα ηλεκτρικά παράθυρα και οι ηλεκτρομαγνητικές κλειδαριές είναι
στάνταρ και στα δύο, ενώ η 145 διαθέτει επιπλέον και ηλεκτρικά
ρυθμιζόμενους εξωτερικούς καθρέφτες αλλά και ζάντες αλουμινίου, με τη Δέλτα
να αντιπαραθέτει τις επενδύσεις από αλκαντάρα.
H Λάντσια εξακολουθεί να υπερέχει
H απάντηση στο ερώτημα που τέθηκε από τον πρόλογό μας είναι τελικά όχι. H
Αλφα 145 με το Τουίν Σπάρκ των 1.600 κ.εκ. και των 120 ίππων έχει
μεταμορφωθεί σε σχέση με την έκδοση με τον αντίστοιχο μπόξερ και
συγκαταλέγεται πλέον στα πιο γρήγορα μοντέλα της κατηγορίας της.
H Λάντσια Δέλτα όμως συνεχίζει να αποτελεί μια πιο ολοκληρωμένη και
ομοιογενή πρόταση, καθώς μπορεί να υστερεί σε επιδόσεις, αλλά υπερέχει σε
οδική συμπεριφορά.
Παράλληλα κερδίζει και τις εντυπώσεις από πλευράς εσωτερικού διάκοσμου και
φινιρίσματος, χωρίς να παραβλέπουμε βεβαίως την όποια (μικρή) υπεροχή της
145 σε χώρους.
Οι περίπου 200.000 δραχμές επιπλέον που κοστίζει η Αλφα ? 4,94 εκατομμύρια
η τρίθυρη Δέλτα, 5,16 η 145 ? δεν αποτέλεσαν πάντως ουσιαστικό κριτήριο για
την τελική μας επιλογή.
Ανεξάρτητα από το συμπέρασμά μας θα πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι στη
συγκεκριμένη κατηγορία και η Αλφα 145 αποτελεί πλέον μια καθόλα αξιόλογη
πρόταση._4Τ.
Lancia Delta 1,6 HPE
ΥΠΕΡ
Ικανοποιητικές επιδόσεις
Καλό επίπεδο εξοπλισμού
Ιδιαίτερα ασφαλής οδική συμπεριφορά
Ποιότητα κατασκευής
KATA
Περιορισμένοι χώροι στο πίσω κάθισμα
Μέτρια ορατότητα προς τα πίσω